In eerste instantie voelde ik irritatie toen gisteren het volgende nieuwsbericht op mijn scherm verscheen: Te weinig aandacht voor stilte in kerken en gemeenten. Al weer te weinig aandacht in kerken. Het is ook nooit goed, dacht ik.
Veel van wat christenen zeggen en schrijven over hun eigen kerken is dat het allemaal te weinig is. Het is natuurlijk goed om kritisch naar jezelf te kijken. Maar het resultaat van dit type berichtgeving is al snel te veel van te weinig. Een zoekopdracht op Google maakt duidelijk wat ik bedoel.
Google op de woorden ‘kerken te weinig’ en je treft een lange lijst van (vermeende) aandachtspunten voor de kerken aan. Een bloemlezing:
– er is te weinig aandacht voor stilte
– er wordt te weinig opvoedend gesproken over seks
– er is te weinig interesse in jongeren
– er is te weinig aandacht voor kinderen
– kerken doen te weinig in de buurt
– kerken zijn onvoldoende betrokken bij de Wmo
– kerken hebben te weinig besef van de waarde van hun interieur
– kerken hebben te weinig oog voor milieu
– er zijn te weinig mannelijke kerkgangers
Zo’n rijtje aandachtspunten biedt natuurlijk een mooi startpunt voor het schrijven van beleidsplannen door kerken. Je kunt de vermoeiende fase van de SWOT analyse overslaan en met dit rijtje aandachtspunten meteen van wal steken. Dus na een aanvankelijke irritatie voelde ik in tweede instantie een licht gevoel van verheuging opkomen.
Maar dat gevoel hield niet lang stand. Zoals gezegd: het is te veel van te weinig. Het lijkt onmogelijk om alles echt goed te doen. Maar er is meer. Berichtgeving over te weinig aandacht in kerken zou niet mogelijk zijn zonder het bestaan van diezelfde kerken. En dat die kerken er zijn is niet zo gewoon. Ondanks het te veel van te weinig zijn kerken ons tot op de dag van vandaag gegeven. Misschien is daar wel te weinig aandacht voor. Voeg die maar toe aan uw SWOT analyse.
Jos de Kock 
Geef een reactie